Dbamy o Twoją prywatność
Dzięki plikom cookies i technologiom pokrewnym oraz przetwarzaniu Twoich danych, możemy zapewnić, że dopasujemy do Ciebie wyświetlane treści.Wyrażając zgodę na przechowywanie informacji na urządzeniu końcowym lub dostęp do nich i przetwarzanie danych (w tym w obszarze profilowania, analiz rynkowych i statystycznych) sprawiasz, że łatwiej będzie odnaleźć Ci w Allegro dokładnie to, czego szukasz i potrzebujesz.Administratorem Twoich danych będzie Allegro oraz niektórzy partnerzy, z którymi współpracujemy.
Ułatwienia korzystania z naszych stron, prezentowania spersonalizowanych treści i reklam oraz ich pomiaru, tworzenia statystyk, poprawy funkcjonalności strony.Zgodę wyrażasz dobrowolnie. Możesz ją w każdym momencie wycofać lub ponowić w zakładce Ustawienia plików cookies na stronie głównej. Wycofanie zgody nie wpływa na legalność uprzedniego przetwarzania.
polityka plików cookiespolityka ochrony prywatnościDrewno w meblarstwie – gatunki oraz różnice w użytkowaniu
Niezależnie od epoki, stylu czy mody drewniane meble były i są synonimem luksusu. Lite drewno jest gwarancją tego, że mebel będzie służyć przez lata, a nawet starzejąc się, nie straci uroku. Wręcz przeciwnie – nabierze charakteru!
Czas czytania: 5 min
Meble z drewna są odporne na uszkodzenia, nie wymagają uciążliwej pielęgnacji, a w przypadku uszkodzenia można je wyszlifować i naprawić. Wadą jest ich ciężar i wysoka cena. Trwałość mebla jest w dużej mierze uzależniona od gatunku drewna, z jakiego jest wykonany.
Meble drewniane dawniej
Rodzaj drewna, które było używane do produkcji mebli, był uzależniony od dostępności materiałów oraz panującej mody. Od XIV do początków XVII wieku królował dąb. Ceniono go, podobnie jak współcześnie, za twardość i trwałość. Produkowano z niego meble proste, głównie dlatego, że dąb jest trudny w obróbce, a ponadto może się odkształcać. W epoce baroku (XVII–XVIII w.) zaczął dominować orzech, równie twardy i odporny jak dąb, ale łatwiejszy w obróbce. Cecha ta miała ogromne znaczenie, ponieważ meble były bogato zdobione. W tym czasie opanowano sztukę pozyskiwania fornirów, pojawiło się więc drewno egzotyczne. I tak w połowie XVII wieku jednym z najcenniejszych gatunków był heban, później pojawił się mahoń i drewno satynowe. Ponieważ były to bardzo drogie gatunki drewna, stosowano je głównie w postaci forniru lub robiono z nich inkrustacje i inne zdobienia. Do produkcji mebli stosowano również inne gatunki drewna, ale wymienione wyżej dominowały, dlatego mówi się o epoce dębu, epoce orzecha itd.
Meble drewniane dziś
Obecnie do produkcji mebli stosuje się prawie każdy gatunek drewna, zarówno liściastego, jak i iglastego. Szczególną popularnością cieszą się dąb, buk, orzech, sosna oraz drewno egzotyczne, coraz częściej goszczące w naszych domach.
- Dąb – drewno ciężkie, twarde i odporne na ścieranie, nie atakują go szkodniki. Ma żółto-brązowy kolor, który z czasem ciemnieje. Występuje w wielu odcieniach, jest też wybarwiany.
- Buk – drewno twarde, dobrze znosi obciążenia, idealne do produkcji mebli giętych. Kolor jasny przechodzi w lekko różowy, nie ma wyraźnej faktury.
- Jesion – drewno twarde i sprężyste. Kolor zawiera się od mlecznobiałego do płowobrązowego. Wyraźne słoje tworzą piękny rysunek, który dawniej był wykorzystywany w technice intarsji.
- Sosna – drewno średnio twarde, łatwe do barwienia. Kolor beżowo-żółty, z szerokim kremowym usłojeniem.
- Modrzew – drewno wytrzymałe, dzięki dużej zawartości żywicy odporne na wilgoć oraz owady żerujące na drewnie. Ma delikatny różowo-czerwony kolor.
- Orzech – drewno średnio twarde, łatwe do obróbki. Charakteryzuje się pięknym usłojeniem i ciepłą barwą.
- Brzoza – drewno miękkie, ma jasny kolor z żółtym odcieniem.
- Teak – drewno odporne na działanie wody, grzyby i insekty. Idealne do produkcji mebli do miejsc o podwyższonej wilgotności (np. łazienki). Zróżnicowane kolorystycznie, z czasem często ciemnieje.
- Mahoń – drewno średnio twarde, ale ze względu na wyjątkową, brunatnoczerwoną barwę stosowany do wyrobu mebli i fornirów.
- Palisander – drewno bardzo twarde, ciężkie i trudne w obróbce, ale też bardzo odporne na działanie czynników atmosferycznych i szkodników. Najczęściej ma złotobrązowy odcień i interesujące ułożenie słoi.
- Heban – to jeden z najcenniejszych i najtwardszych gatunków drewna. Największym jego wyróżnikiem jest kolor: bardzo ciemny lub nawet czarny.
Pielęgnacja i użytkowanie mebli drewnianych
Meble drewniane są trwałe, ale trzeba o nie dbać.
- Regularnie usuwać kurz, najlepiej suchą, miękką ściereczką.
- Zabrudzenia z substancji zawierających barwniki (kawy, herbaty, czerwonego wina, soków) trzeba jak najszybciej usunąć wilgotną ściereczką, by nie dopuścić do ich zaschnięcia i przebarwienia drewna.
- Co kilka tygodni na oczyszczoną i suchą powierzchnię drewna nałożyć miękką ściereczką środek pielęgnujący i rozprowadzić go na całej powierzchni. Po kilku minutach wypolerować powierzchnię, usuwając nadmiar preparatu.
- Na meble olejowane lub woskowane nałożyć miękką ściereczką specjalny olej lub odpowiedni wosk do mebli drewnianych. Każda kolejna nakładana warstwa oleju lub wosku w nieznacznym stopniu będzie zmieniać kolor mebli.
Kupując drewniane meble, zwróćmy uwagę nie tylko na gatunek drewna, ale także na całą konstrukcję mebla. Aby nazwać mebel drewnianym, tylko dno szuflady oraz tylna ściana mogą być wykonane ze sklejki, pozostałe elementy muszą być z drewna. Zdarza się, że jako drewniane bywają nazywane meble mające tylko fronty z drewna, korpus i pozostałe elementy są wykonane z materiałów drewnopochodnych (sklejki, płyty wiórowej itp.). Drewno może być lite albo klejone, np. warstwowo klejona sosna (czyli gatunek mniej odporny) oklejona fornirem drewna szlachetniejszego gatunku.
Małgorzata Margas
W swojej Pracowni Dekudeku daje meblom nowe życie oraz prowadzi warsztaty odnawiania mebli farbami kredowymi. Prowadzi blog www.dekudeku.pl. Autorka książki „Akcja renowacja, 25 pomysłów na pełne kolorów meble”, w której pokazuje krok po kroku, jak przywrócić meblom dawny blask, a nawet uczynić je jeszcze piękniejszymi. Z wykształcenia pedagog specjalny. Przez kilkanaście lat pracowała w miesięczniku wnętrzarskim „Cztery Kąty”.